میرزا حبیب الله خویی –رحمة الله علیه صاحب کتاب منهاج البراعه – در شهرستان خوی عالمی ممتاز و مورد توجه بود و امور آنجا ازجمله حل و فصل نزاع و قضاوت در اختلافات به دست ایشان بود.
روزی بین پدر ایشان و شخص دیگری روی ملكی اختلاف شد قضاوت را نزد ایشان آوردند.
میرزا چون اخلاق پدر را می‌دانست از استماع موضوع و قضاوت امتناع كرد و گفت این مسئله را نزد دیگری ببرید!
و لی پدر قول داد و اصرار كرد كه حق با هركه باشد قبول می‌كنیم، ایشان هم به ناچار قبول كرد.
پس از عنوان موضوع معلوم شد حق با طرف مقابل است و پدر زور می گوید.
ایشان هم حق را گفت و طبق پیش بینی، پدر سخت عصبانی و شروع كرد بر علیه آن عالم متدین تبلیغ سوء، به طوری كه آن بزرگوار نتوانست در محل بماند و به یكی از روستاهای دور دست هجرت و مخفیانه زندگی می‌كرد.
در سایه همین تقوا و قضاوت به حق موفق می شود كتاب مهم منهاج البراعه را كه شرح جالبی برنهج البلاغه است در همان زمان تألیف كرده و حدود یك سوم آن مانده بود كه ایشان فوت می‌كند.
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
