حاج آقابزرگ:
صحبت اول در این بود که یک شبانه روز می‌گذرد و اصلا سلامی به امام زمانش نمی‌کند.
آن هم کسی که همه کاره خداست هر چه گیرم بیاید باید از آن جا گیرم بیاید.
آن که ولی نعمت من است بعد از خداوند عالم، آن وقت مشغول به خاک بازی شوم.
اگر کسی به ولی الله توجه نداشت، تمام کارهایش بازیچه است.
این کتاب [درسی] را [به دقت] تا آخر بخوان، شب هم به تا به صبح به سجده برو، گاهی یک توجه کار هزار عمل را انجام می‌دهد.
والله هم ینورون قلوب المؤمنین.
اگر امام به قلب انسان توجه نکند، اصلا خدا پرستی را نمی‌فهمد یعنی چه.
ما یک مشت کودک، مشغول هستیم، نمی‌فهمیم چه می‌کنیم…
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
