حاج آقای سیدان :
مدتی بود در رابطه با این آیه شریفه
لَوْ كانَ فيهِما آلِهَةٌ إِلاَّ اللَّهُ لَفَسَدَتا (الأنبياء : 22)
فکر می‌کردم که این چه استدلالی است و با چه برهانی مطابقت می‌کند. و…،
یک شبهه این طوری هم به ذهن می‌آمد که:
لَوْ كانَ فيهِما آلِهَةٌ إِلاَّ اللَّهُ لَفَسَدَتا یعنی بعد از تحقق آلهه لفسدتا یا قبل از تحقق؟، کنایه از عدم تحقق است یا چیز دیگر است؟
دقیقا خاطرم می‌آید که وارد مسجد گوهرشاد شدم دیدم مرحوم حاج شیخ از قوچان آمده و توی یکی از غرفه‌ها نشسته‌اند.
خدمتشان رفتم و سلام کردم،
خدا رحمتشان کند گاهی دست می‌زدند به سر آستینشان و آن را بالا می‌زدند،
تا نشستم فرمودند خوب لَوْ كانَ فيهِما آلِهَةٌ إِلاَّ اللَّهُ لَفَسَدَتا بالاخره چه کارش کردید؟ بدون هیچ مذاکره قبلی، هیچ زمینه قبلی نبود!
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
