سخنش از دل برمی‌آمد و بر دل می‌نشست!

آشیخ هادی ابراهیمی نژاد:

سخنش از دل برمی‌آمد و بر دل می‌نشست.

زاهدی چون که از بی‌ارزشی دنیا سخن می‌گفت، دنیا را در چشممان ما بی‌ارزش می‌کرد.

عارفی چون او که شهد معرفت خدا و عبودیت او می‌گفت دل ما را مشتاق می‌کرد.

آن چنان که بارها و بارها در مجلس او تصمیم واقعی به عبودیت خالص خداوند گرفتیم اما متأسفانه پس پایان مجلس که وارد دنیای آلوده می‌شدیم استقامتی نداشتیم و باز دوباره گرفتار دنیا می‌شدیم!

روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی

دیدگاه‌ خود را بنویسید

Clicky آیا می خواهید از آخرین مطالب با خبر شوید؟ ... خیر بله  
پیمایش به بالا