روز عید غدیر سال 1397 در مشهد مقدس با ماشین سواری به مجلسی می رفتم.
راننده که جوان معقولی به نظر می رسید از من پرسید:
آیا ممکن است کسی امام زمان علیه السلام را در خواب ببیند؟
و بعد ادامه داد:
یک وقتی در عالم رؤیا آقایی را دیدم که به او آقا سید می گفتند…
گویا از ایشان خواستم که نزدشان بمانم.
فرمود: من باید بروم …
اما یک سفارش به تو می کنم:
“این قدر طاعت و ثواب وجود دارد که نیاز به معصیت و نافرمانی نیست!”
توضیح این جمله شریف:
خداوند به لطف و حکمت بی پایان خود در وجود انسان نیازها و خواسته ها و غرایز گوناگون قرار داده است.
و از سوی دیگر برای ارضای آن غرایز و برطرف کردن آن نیازها، موارد حلال و مجاز در خارج آفریده و آنها را در دسترس آدمی قرار داده است.
تا بدینوسیله ضمن برطرف کردن نیازهای خود موجبات رضای پروردگارش را فراهم کرده و از اجر و پاداش بی نهایت او بهره ببرد.
بنابر چه لزومی دارد که انسان برای برآوردن غرایز و نیازهایش به طرف خلاف و گناه و معصیت برود و موجب سقوط خود را فراهم آورده و سخط خالق مهربانش را فراهم آورد؟!
(مثل این که تشنه لبی برای برطرف کردن تشنگی خود به جای نوشیدن آب گوار و زلال چشمه ای که در کنار اوست از آب آلوده استفاده کند و این یک برهان عقلی روشن است)
