ذبیحی

«[شیخ انصاری] یک نوبت هم به مکّه مشرّف گردیده؛ بدین نحو که حاج زکی، پیشکار منوچهرخان معتمدالدوله، قبل از حرکت به سوی حجاز در نجف اشرف خدمت شیخ رسید و پیشنهاد مسافرت حج به او نمود. شيخ ابتدا قبول نفرمود، ← ادامه

«در لمعات گوید: در ایّام نجیب‌پاشا، قرار شد که کسی جز اهل نظام تفنگ در کربلا و نجف داخل نکند و حتّی زائری که تفنگ به همراه داشت بر در دروازه می‌گرفتند و اسم صاحبش را بر وصلهٔ کاغذی نوشته ← ادامه

همه‌روز روزه بودن، همه‌شب نماز كردن
همه‌ساله حج نمودن،سفر حجاز كردن

شب جمعه‌ها نخفتن به‌خدای راز گفتن
ز وجود بی‌نیازش، طلب نیاز كردن

به مساجد و معابد همه اعتكاف جستن
ز مناهی و ملاهی همه احتراز كردن

ز مدینه تا ← ادامه

آمد بهار و بی گل رویت بهار نیست
باد صبا مباد چه پیغام یار نیست

بی روی گلعذار مخوانم به لاله زار
بی گل نوای بلبل و شور هزار نیست

بی سر و قدّ یار چه حاجت به جویبار
ما ← ادامه

«مرحوم شاکر در لمعات آورده که:

روزی استاد اعظم (شیخ انصاری قدّس سرّه) بالای منبر برای طلّاب درس می‌فرمودند. در ضمن سخن، به مناسبتی فرمودند: من در ایّام تحصیل خود در خدمت حاج ملّا احمد نراقی و خدمت شریف‌العلماء و ← ادامه

«شنیدم از شیخ انصاری پرسیدند که:

رکن رابعی که شیخیّه به آن اعتقاد دارند چیست؟

ایشان گفته بود: نمی‌دانم، ولی در شرایع است که: الركن الرابع في النجاسات!»

(جرعه‌ای از دریا، ج۲، ص٤۳۹)

دید مردی شخص کوری را بشب دستش چراغ⁦
می رود با کوزه ای بر دوش یکسر سوی باغ

خنده کرد و گفت، چشمان تو کوراست ای رفیق
می نمایی با چراغ از بهر چه طی طریق

در جوابش گفت، من ← ادامه

سحر با باد مي گفتم حديث آرزومندي
خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندي

دعاي صبح و آه شب کليد گنج مقصود است
بدين راه و روش مي رو که با دلدار پيوندي

قلم را آن زبان نبود که ← ادامه

بدن، مرکب ماست. ما سوار بر این مرکب هستیم. به این مرکب هم باید یك كمی  خوراكی داد تا سر حال بیاید و ما را بِكِشد و بِبَرَد. لذا ثلث آخر شب، بلند شوید و دست و صورت را بشویید. ← ادامه

با این ‌که ما به وجود مسعود امام زمان ارواحنافداه عقیده داریم، با این‌که او را امام حیّ غائب می ‌دانیم، ولی از ولیّ وقتمان امام زمان ارواحنافداه غافلیم و خیلی هم دوریم؛ و این غفلت، از لمّه‌ های شیطانی ← ادامه