ذبیحی

ترانۀ عشق ، بهانۀ عشق ، تو میراث جاودانۀ عشق
زِ دیده نهان ، امیر جهان ، به دور تو گردم امام زمان
مجنون لیلای من ، دوری ای وای من
سوزان غمهای من ، میمیرم
ناله خیزد از جان ← ادامه

اقطاعش از حدّ خُتن تا شط‍ّ دریای عدن
با این همه ملک و مِکن از شاهیش عار آمده

دلقیش بر تن سالیان ،لیفی زخرمابر میان
پیشش پرند و پرنیان ،کم وزن ومقدار آمده

قوتش یکی قرص جوین ،نابیخته گشته عجین← ادامه

در کشفُ الغُمّه روایت کرده است که أنس گفت: روزی در خدمت  امام حسین {علیه السّلام} بودم ،کنیز آن حضرت آمد ،گلی نزد آن حضرت گذاشت .حضرت فرمود:

تو را آزاد کردم برای خدا .من گفتم: یک طاقه گل برای ← ادامه

این هفت بحر اخضری ،رَشحیت زآثار آمده
نُه گنبد نیلوفری ،مُشتیت زانبار آمده

شاه غضنفر فر علی ،ضرغامِ اژدر در علی
قمقامِ موج آور علی ،صمصامِ پیکار آمده

دیبایِ تقوی بر تنش ،بُردِ ورع پیراهنش
جامِ ضمیرِ روشنش ،مشکوةِ انوار ← ادامه

بر بستهٔ صیدش یَلان ،صیدِ کمندش پر دلان
صد طغرل و صد ارسلان ،حکمش خریدار آمده

ناوَرد شارستان او ،هَیجا شکارستان او
میدان بهارستان او ،کز مهد جرّار آمده

ثُعبان شکار شیر زن ،شیر اوژنِ شمشیر زن
وزلامکان نخجیر زن ← ادامه

«مرحوم آسیّد علی‌اكبر خویی، پدر آیةالل‍ه خویی، با آن‌که خود از علمای بزرگ بود، از فرزندش تقلید می‌كرد. زمانی ایشان به نجف آمده بود و خیلی دوست داشت كه آقای خویی را بر فراز منبر در حال تدریس ببیند. آقای ← ادامه