خاطره‌ای از مباحثهٔ آیت‌الله سید هادی میلانی و آیت‌الله خویی تعریف می‌کنند که:

این دو وقتی از درس استاد بیرون آمدند، در صحن حرم امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) مشغول بحث می‌شوند، این بحث آن‌ قدر ادامه پیدا می‌کند که وقتی از شب ← ادامه

سایه پیغمبر ندارد هیچ می دانی چرا
آفتابی چون علی در سایهٔ پیغمبر است

——–

ای درّ ولایتِ تو را کعبه صدف
معراجِ تو دوشِ فخرِ عالم، زشرف

از مولِدِ تو قبلهٔ عالم کعبه است
وزمرقَدِ تو قبلهٔ کعبه است ← ادامه

امروز خانه دل نور و ضیا ندارد
جایی که دوست نَبْوَد، آنجا صفا ندارد

شهری است پر ز آشوب، کاشانه لگدکوب
آن دل که از تغافل، شوق لقا ندارد

دزدان به کشور دل، هر جا گرفته منزل
وان میر صدر ← ادامه

لَو أنَّ شَخْصاً أتَیٰ في مَمْسَکِ العَمَلِ
بِوِردِ کُلِّ نَبِيٍّ مُرسَلٍ وَ وَلي

وَ عاشَ في الدَّهرِ آلافاً مُؤَلَّفَةً
خِلْواً مِنَ الذَّنْبِ مَعصوماً مِنَ الزَّلَلِ

وَ طارَ في الجَوِّ لایَأوي علیٰ طَلَلٍ
وَ جاوَزَ البَحرَ لایَخْشیٰ مِنَ البَلَلِ

ماکانَ یومَ ← ادامه

ناطقۀ مرا مگر، روحِ قُدُس کند مَدد
تا که ثنای حضرتِ، سیّدةِ نساء کند

فیضِ نخست و خاتمه، نورِ جمالِ فاطمه
چشمِ دل اَر نظاره در، مبدأ و مُنتها کند

مَطلع نورِ ایزدی، مَبدأ فیضِ سرمَدی
جلوۀ او حکایت از، ← ادامه

شیخ سلیمان بُجَیرَمی شافعی مصری (م۱۲۲۱ق) از علمای اهل تسنّن در کتابش می‌نویسد:

«سیّدۀ ما، فاطمه (سلام‌الله‌علیها) از حالات زنانگیِ حیض و نِفاس مبرّا بود؛ چرا که اصل خلقتش از سیب بهشتی بود که رسول_خدا صلّی‌الله‌علیه‌(وآله)وسلّم در شب معراج تناول ← ادامه