آورده اند که: منصور دوانیقی به امام صادق { علیهِ السّلامُ} نوشت که چرا نزد ما چون مردمان دیگر نمی آیی؟
امام در جواب نوشت : نزد ما از کارهای دنیا چیزی نیست که برآن بترسیم و پیش تو از امور آخرت چیزی نیست که بدان امیدوار باشیم.
در نعمتی نیستی که بدان تهنییت گوییم و آنچه پیش توست آن را نقمت و عذاب نمی دانی که تو را بدان تعزیت گوییم، پس به چه سبب نزد تو آییم!
منصور بار دگر نوشت: با ما مصاحبت کنی که ما را نصیحت گویی.
امام صادق نوشت: کسی که دنیا را طلبد تو را نصیحت نمی کند و آن که آخرت طلبد نزد تو نمی آید!
مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج12، ص: 307
آن کس که به تو توقّعی می دارد
آمد شدنش برِ تو وجهی دارد
نه درتو مروّت و نه در ما طمع است
پس پیش تو آمدن چه معنی دارد
«کمال الدّین اسماعیل»
