در پیاده روی اربعین امسال (1403 ش) از نجف به کربلا به جوان عربی برخورد کردم او به من گفت: مخالفین شبهاتی مطرح می کنند که من پاسخی برای آنها ندارم از جمله: این شبهه که سه مقدمه دارد و یک نتیجه:
مقدمه 1- قرآن کریم در باره پیامبرش می فرماید: وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى. (النجم / 3 و 4)
طبق این آیه تمام اقوال و افعال پیامبر بر اساس وحی الهی و امر و رضای او بوده نه از روی هوا وهوس.
مقدمه 2- خدای متعال جز به خیر و خوبی امر نمی کند و به شر و بدی راضی نیست.
مقدمه 3- یکی از کارهای پیامبر که طبق آیه مذکور از پیش خود نبوده بلکه از جانب خدا بوده ازدواج با عایشه دختر ابی بکر بوده.
نتیجه: با توجه به این که این ازدواج از جانب خدا بوده و او جز به خیر و خوبی امر نمی کند و به بدی و زشتی راضی نیست نتیجه آن است که عایشه زنی مؤمنه بوده و گرنه هرگز خدای متعال راضی به ازدواج او با پیامبرش نمی شد!
بنده این جواب به نظرم رسید گفتم: مقدمات مزبور تمام و درست است رسول خدا جز بر اساس رضا و خواست خدا چیزی نمی گوید و کاری نمی کند وَ ما تَشاؤُنَ إِلاَّ أَنْ يَشاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَليماً حَكيما (الإنسان : 30)
و خدا هم جز به خیر و مصلحت و حکمت به چیز دیگری برای رسولش راضی نمی شود و به شر و بدی فرمان نمی دهد.
اما نتیجه درست نیست که به گوییم این ازدواج چون به خواست خدا بوده و خدا جز خیر نمی خواهد پس عایشه فردی با ایمان و مورد پسند حق تعالی است.
برای مثال اگر پدری به فرزندش دستور دهد که باید مدتی نزد فلان استاد بروی و فلان هنر را مثلا از او بیاموزی با توجه به این که پدر فردی حکیم است قطعا دستورش برای فرزندش خیر و حکمت است ولی هرگز به معنای تایید آن استاد نخواهد بود چه بسا آن شخص فردی فاسق و فاجر باشد.
قرآن کریم در مورد دو تا از زنهای دو پیامبرش می فرماید:
ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً لِلَّذينَ كَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ كانَتا تَحْتَ عَبْدَيْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَيْنِ فَخانَتاهُما فَلَمْ يُغْنِيا عَنْهُما مِنَ اللَّهِ شَيْئاً وَ قيلَ ادْخُلاَ النَّارَ مَعَ الدَّاخِلين (التحريم : 10)
قطعا ازدواج این دو پیامبر الهی از روی هوا و هوس نبوده و جزما در آن حکمت و مصلحتی بوده، در عین حال دلیل بر خوبی آن دو زن نمی شود که خداوند صریحا و با شدت آن دو را نکوهش می کند و مثل برای کافران قرار می دهد.
در مورد ازدواج پیامبر اسلام با عایشه نیز قضیه از همین قرار است قطعا دارای مصالحی بوده -گرچه ما آن را ندانیم- ولی این جهت هرگز فضیلتی را برای این زن ثابت نمی کند.
برای شناخت او و حفصه کافی است به این آیات در سوره تحریم نظر کنیم:
وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِيُّ إِلى بَعْضِ أَزْواجِهِ حَديثاً فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَ أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَيْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَها بِهِ قالَتْ مَنْ أَنْبَأَكَ هذا قالَ نَبَّأَنِيَ الْعَليمُ الْخَبير
إِنْ تَتُوبا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما وَ إِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَ جِبْريلُ وَ صالِحُ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمَلائِكَةُ بَعْدَ ذلِكَ ظَهير التحريم :3و 4
و هم چنین جنگ جمل و جریانات فراوان دیگر که پرده از چهره خیانت بار این زن بر می دارد!
