امام رضا علیه‌السلام:
«گویا آنان (شیعیان) را می‌بینم که در مأیوسانه‌ترین حالت به سر می‌برند، (ناگهان) ندایی (از آسمان) داده می‌شوند، صدایی که از دور و نزدیک یکسان شنیده می‌شود (خبر آسمانی ظهور)…» [۱]
همچنین فرمودند:
«چقدر زیباست صبر و انتظار فرج؛ آیا کلام خدا را نشنیده‌اید که می‌فرماید: “و انتظار بريد كه با شما منتظرم؛ پس منتظر باشيد كه من هم با شما از منتظرانم”؟! (سوره هود: ۹۳؛ یونس: ۲۰) پس ملازم صبر باشید، چرا که فرج و گشایش در موقع یأس و نومیدی فرا می‌رسد؛ پیشینیان‌تان صبورتر از شما بودند!» [۲]
«كأني بهم آيس ما كانوا قد نودوا نداء يسمع من بعد كما يسمع من قرب [۱] ما أحسن الصبر وانتظار الفرج أ ما سمعت قول الله عزوجل وارتقبوا إني معكم رقيب فانتظروا إني معكم من المنتظرين فعليكم بالصبر فإنه إنما يجي‌ء الفرج على اليأس فقد كان الذين من قبلكم أصبر منكم. [۲]»
[۱] كمال الدين (شیخ‌صدوق)، ج۲، ص۳۷۱
[۲] همان، ج۲، ص۶۴۵
