امیرالمؤمنین علیه‌السّلام:
مَنِ اِسْتَحْكَمَتْ لِی فِيهِ خَصْلَةٌ مِنْ خِصَالِ اَلْخَيْرِ اِحْتَمَلْتُهُ عَلَيْهَا وَ اِغْتَفَرْتُ فَقْدَ مَا سِوَاهَا وَ لاَ أَغْتَفِرُ فَقْدَ عَقْلٍ وَ لاَ دِينٍ لِأَنَّ مُفَارَقَةَ اَلدِّينِ مُفَارَقَةُ اَلْأَمْنِ فَلاَ يَتَهَنَّأُ بِحَيَاةٍ مَعَ مَخَافَةٍ وَ فَقْدُ اَلْعَقْلِ فَقْدُ اَلْحَيَاةِ وَ لاَ يُقَاسُ إِلاَّ بِالْأَمْوَاتِ
هر كس یک خصلت خوب و پايدار به من دهد، به خاطر آن، او را می‌پذيرم (که از شیعیان من است )و از نداشتن صفات ديگرش مى‌‌گذرم،
ولى از نداشتن عقل و نداشتن دين، چشم‌‌پوشى نمى‌‌كنم،
چه جدايى از ديندارى، جدايى از ايمن بودن از عذاب الهى است. پس آن كس كه ديندارى ندارد، گوارايى ندارد به زندگى با ترسِ عذاب الهى. و نداشتن خردمندى، نداشتن زندگى است. و سنجيده نمىشود ناخردمند، مگر به مردگان؛ چه مانند ايشان است و بس!
📚الکافی ج۱ ص۲۷ صافى در شرح كافى (ملا خليل قزوينى)، ج1، ص: 270
🆔 @ahadisegoharbar
