مرحوم آیت الله سید اسماعیل صدر –جد آقا موسی صدر- مرجع بسیار بزرگ و طراز اوّل بود. از نظر اخلاق، تقوا و بی هوایی، چیزهایی از ایشان نقل شده که کم نظیر است؛
مثلاً سهم امامی را که برایشان می آمد، به وسیله واسطه هایی، مخفیانه بین افراد تقسیم می شد. افراد بعد از وفات ایشان فهمیده بودند که بعضی از سهم امام ها و خدماتی که به آنها شده، از ناحیة آقای صدر بوده است.
ایشان برای این که سهم امام به مصارف واقعی خود برسد و حیف و میل نشود، از واسطه ها التزام گرفته بودند که اطلاع ندهند کمک ها از جانب ایشان است.
ایشان گاهی از سوی همین افرادی که به آنها سهم امام می داد، مورد هتک حرمت قرار می گرفت که چرا آقای حاج سید اسماعیل صدر که مرجع وجوهات است، به این افراد توجه نمی کند؟ آنها خیال می کردند که ایشان بی توجه است. بعد فهمیده بودند که این کمک ها از ناحیة ایشان است.
یکی از افرادی که وسیله بود و به واسطة او پول فرستاده می شد، مرحوم آقای سید عبدالحسین شرف الدین، بزرگ خاندان شرف الدین، بود.
ایشان روزی می بیند که فردی به شدت به آقای سید اسماعیل صدر اعتراض می کند و ایشان مجبور می شود بگوید این پولی که من الآن به تو می دهم، از ناحیة آقای صدر است. بعد که آقای صدر این مطلب را متوجه شدند، خیلی ناراحت می شوند و می گویند که قرار نبود این مطلب را کسی بفهمد، تو چرا اظهار کردی؟
ایشان پس از وفات میرزای شیرازی به مرجعیت می رسد ولی گاهی به درس مرحوم آخوند خراسانی حاضر می شدند. بعداً معلوم می شود که ایشان آمده تا طلبه های فاضل را شناسایی کند و مخفیانه به آنها کمک نماید.
