مرحوم میرزای شیرازی (أعلی اللّٰه مقامه) یا در منزل خودش، یا در منزل مرحوم حاج شیخ حسنعلی تهرانی بود -تردید از ماست- مرحوم تهرانی که از اعاظم تلامذۀ میرزا بود، در آن مجلس این مقتل را خواند که:
«دَخَلَتْ زيْنَبُ عَلَی إبنِ زيادٍ» (زینب را بر مجلس ابن زیاد وارد کردند) میرزا از شنیدن این جمله بیتاب شد. مرحوم حاج شیخ خواست جملۀ دوم را بخواند، میرزا داد زد که بگذار حقّ این جمله ادا بشود!
خلاصه در مجلس میرزای شیرازی، مجلس به جملۀ «دَخَلَتْ زَيْنَبُ عَلَی إبنِ زيادٍ» (به گریه و شیون) منقضی شد. درجۀ فکر و فهم وقتی ارتقاء پیدا کرد، تلقّیِ مطالب عوض میشود.
یک مطلب است، امّا این مطلب نسبت به اختلاف دقّتِ نظر و حِدّتِ فکر دریافت کنندهها مختلف میشود. میرزا در این جمله چه مطالبی را میبیند که دیگران نمیبینند؟! قهراً نحوه تلقّی فرق میکند.
ما همه میشنویم و شنیدهایم که «دُفِنَتْ فَاطِمَةُ لَيْلاً» -فاطمه شبانه دفن شد- این یک جملۀ مختصر است. عامّه و خاصّه اتفاق دارند بر این که «دُفِنَتْ فَاطِمَةُ فِی اللَّيْلِ».
این قضیه، یک قضیهای است که اگر مثل میرزای شیرازی تلقّی کند، روشن میشود که یعنی چه!
بیاناتِ آیتالله وحید_خراسانی (۱۱ جمادى الأولىٰ ۱۴۱۳)
