در أخبار صحيحة از حضرت سيّد المرسلين صَلَّی اللهُ عَلَیْه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ وارد شده است كه دو طايفه‌اند از أمّت من كه اگر ايشان خوب باشند أمّت من خوب خواهند بود ، و اگر ايشان بد باشند أمّت من متابعت ايشان نموده بد خواهند شد.
و آن دو طايفه أمَراء و علماءند. و مجرّب است كه اگر پادشاهان خوب باشند عالميان همگى به مضمون النّاسُ عَلى دينِ مُلُوكِهِمْ مايل بخوبى میشوند و هم چنين علماء ، بلكه حقّ سبحانه و تعالى چنان كرده است كه خوبى ايشان بحسبِ واقع مؤثّر است در نفوس خلايق و چندان كه اين دو طايفه در خوبى بكوشند هر چند خلايق از خوبى ايشان خبر نداشته باشند خلايق در مقام خوبى و صلاح در مى آيند ، و هم چنين در بدى و فساد. و بحسب أحاديث متقدمة ، ايشان در جميع ثوابهاى أهل عالم شريك خواهند بود ، هم چنان كه در بديها نيز شريكند.
لوامع صاحبقرانی علّامه محمّد تقى مجلسى/۱ / ۱۱۰.
