آیت الله وحید خراسانی در تاریخ 16/11/1376فرمودند:
نسبت به (معرفت) ذاتِ خداوند عقل منعطل است نه این که مامور به تعطیل باشد؛ چون در حیطه دید او نیست. و شناخت (مراد شناخت محدود به حد ممکن است) تنها در پی بردن به عظمت او از آیات و نشانه ها، و یا به شهود است که با تقوای کامل به انسان بدهند “یا من دل بذاته علی ذاته”(1) ناظر به مرتبه دوم است.
و کلمات اصفهانی (حاج شیخ محمد حسین) هم تمام نیست، ایشان قائل به وحدت وجود به نحو تشکیک بوده است و در این رابطه رساله هایی بین او و سید احمد کربلائی رد و بدل شده است و در آنها سید احمد به شوخی به او می گوید: گوش خر بفروش و دیگر گوش خر!
(1) بخشی از دعای صباح یعنی ای خدایی که ذاتش دلالت بر ذاتش می کند.
العین الحلوه- ص 304
