آشیخ مهدی ابراهیمی‌نژاد:
پس از بازگشت از نجف اشرف، در ابتدای ورود به شهر قوچان بزرگان شهر طبق رسم آنجا مقداری پول جهت مخارج زندگی برای حاج شیخ می‌آورند،
ایشان قبول نمی‌کند و می‌فرماید:
هرگاه من نیاز به پول پیدا کردم، از شما به عنوان قرض می‌گیرم.
این جهت را ایشان به عنوان شرط سکونت در قوچان قرار می‌دهد.
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
