تفسير فرات بن إبراهيم مُحَمَّدٌ عَنْ عَوْنِ بْنِ سَلَّامٍ قَالَ أَخْبَرَنَا مَنْدَلٌ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ سَلْمَانَ عَنْ أَبِي عُمَرَ الْأَسَدِيِّ عَنِ ابْنِ الْحَنَفِيَّةِ فِي قَوْلِهِ تَعَالَى (سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا)[1] قَالَ: لَا تَلَقَى مُؤْمِناً إِلَّا وَ فِي قَلْبِهِ وُدٌّ لِأَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ ع[2].
[1] سورة مريم: 96.
[2] تفسير فرات: 88.
ترجمه:
ابو عمر اسدی از محمد بن حنفیه نقل می کند که وی در مورد آیه شریفه سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا (به زودی خدای بخشنده برای مؤمنان دوستی و محبت قرار می دهد) گفت:هیچ مؤمنی را برخورد نمی کنی مگر این که در در دل او محبت امیر المؤمنین علی بن ابی طالب و اهل بیت او (علیهم السلام) وجود دارد.
