وقتی می‌خواستم برای ادامه تحصیل از قوچان به مشهد بیایم، با توجه به این که یتیمی بی کس بودم، بعضی از حاجی‌ها و اهالی روستا گفتند با این وضعیت شما، کسی نیست که خرجی شما را بدهد.
اگر بخواهی درس بخوانی برای زندگی می‌مانی. بیا همین روستا زندگی کن و به کار مشغول شو تا زندگیت تأمین بشود.
اما من به خاطر علاقه به درس تصمیم خودم را گرفته بودم و با توکل بر خدا به مشهد آمدم.
منبع: «روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه»
