… انشاء الله تبارك و تعالى سعى كنید كه از آن علمى كه بحث مى‌كنیم، یك خورده‌اى به ما مرحمت كنند، حرف زدن زیاد فایده ندارد، والله، بالله! یاد گرفتن تنها كافى نیست، البته باید انسان یاد بگیرد، اما براى عمل یاد بگیرد.
این را از خدا بخواهیم، از امشب، اول مازاد تصمیم بگیریم همه‌مان انشاء الله تا به حالا اگر خداى نخواسته از زبان ما دروغى صادر شده، از این به بعد تصمیم قطعى بگیریم دروغ نگوییم، تا ببینیم از آن علم به ما دادند یا ندادند؟ امتحان كنیم خودمان را.
اگر ببینیم كه داده نشده باز دروغ مى‌گوییم خداى ناخواسته، اگر دیدیم هنوز هم ما گاهى دروغ از زبانمان … بدانیم كه هیچ خبرى نیست، لیاقت معلوم مى‌شود نداریم كه از آن علم به ما بدهند.
آن وقت باید برویم خیلى گریه كنیم، خیلى غصه بخوریم، خوب ما كه تصمیم گرفته بودیم توبه كرده بودیم كه دروغ نگوییم، باز چرا گفتیم، این طورى است.
از امشب اول مازاد این است.
حالا آن موضوع غیبت چطورى است؟ آن عجیب و غریب است، آن را چكار كنیم؟! آن را چكارش كنیم؟! حكم آب خوردن را دارد.
باید انسان آقاجانِ من! یك مقدارى حواسش جمع باشد، در فكر خودش باشد، نه این كه ما همین طور آمده‌ایم نمى‌دانیم از كجا آمده‌ایم براى چى آمدیم كجا مى‌رویم؟ جاهل به دنیا بیاییم و جاهل هم از دنیا برویم، این درست است؟! این همین طور درست است؟!
محیط دنیا هم عجیب است، در دنیاى عجیبى ما قرار گرفته‌ایم حالا، در آخرالزمان نمى‌دانیم چطورى است ما چرا…؟ بدبختى ما هم این است، محیط ما یك محیطى است كه ما مِن مجلسٍ، كم مجلسى است كه در آن غیبت نباشد، توى بازار مى‌روى، هر جا مى‌روى جهل اندر جهل است، ظلمت اندر ظلمت، ظلماتٌ متراكمة بعضها فوق بعض، عجیب و غریب است، خدا حفظ كند ما را، خدا توفیق به ما بدهد!
اما باید مراقبه كرد، مردم هر كار كردند ما هم بكنیم كه نمى‌شود! صرفبین چنین كردند ما هم نیز چنین مى‌كنیم! او غیبت مى‌كند من هم بگویم مى‌كنم!
هر جا كه مى‌روى عرض كردم… توى خانه وظیفه آدم این است كه بنشینى بیرون نروى، نمى‌دانم؟ توى اجتماع بروى، اجتماع این طورى چكار كنى؟! هر جا، هر مجلسى… خیلى عجیب و غریب است، خدا شاهد است! یك خورده‌اى به فكر خودمان باشیم، یك خورده متوجه خودمان باشیم.
عرض كردم به هر جا قدم بزنید جهل اندر جهل، ظلماتٌ متراكمة بعضها فوق بعض، جاهل بیاییم و جاهل هم از دنیا برویم، این طور كه نمى‌شود.
پس یك خورده‌اى باید متوجه خودمان باشیم و متوسل بشویم به حضرت بقیةالله عجل الله فرجه، به ائمه هدى متوسل شویم كه بلكه آنها براى ما واسطه شوند، كارى بكنند، از خدا بخواهیم، یك خورده باید یك قدمى جلو برویم دیگر، ألا فتعرضوا لها، خودت را به معرض باید بیاورى كه بنده خدا دیگر! بخوابى همه‌اش كه نمى‌شود! عنایت فرمودید كه انسان باید یك خورده‌اى متوسل بشود!
“از مجموعه بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی”
