طلبه‌ای در زمان ما در مشهد مقدس برای تحصیل آمده بود ولی وقتش را به بطالت می‌گذراند.
وقت رفتن به محل با خود گفت اقلا اسم چند کتاب را یاد بگیرم که اگر سؤال کردند بلد باشم از جمله حاشیه ملا عبدالله را حفظ کرد.
هنگامی که به محل که رفت اتفاقا از او سؤال شد که چه می خوانی؟
او فقط ملا عبدالله یادش مانده بود و هر چه فکر کرد کلمه اول یادش نیامد، به حاشیه لباسش نظر کرد و در آن محل به حاشیه سیجاف می‌گفتند لذا گفت سیجاف ملا عبدالله!
منبع: “روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
