از عطش من صحبت کنید!

این قضیه را از آقای مروارید شنیدم:

سه مجلس روضة مهم در سامرا برگزار می‌شد: یکی در منزل میرزای شیرازی، یکی در منزل حاج میرزا حسین نوری و یکی هم در منزل شیخ حسنعلی تهرانی.

درباره روضه منزل میرزا می‌گفت: وقتی میرزا در روضه شرکت می‌کرد، به قدری عظمت و هیبت میرزا بر جلسه حاکم بود، مثل این بود که هیچ متنّفسی در جلسه وجود نداشت و مجلس در سکوت کامل بود، با این‌که مملوّ از جمعیت بود. میرزا ابهّت مخصوصی داشت.

دربارة مجلس روضة شیخ حسنعلی تهرانی می‌گفت: یک وقت آشیخ حسنعلی دیر کرد و وقتی وارد مجلس شد، چشم‌هایش از شدّت گریه به قدری ملتهب بود، که گویی می‌خواست از حدقه بیرون بیاید. درباره علّت آن فرموده بود: من در منزل بودم، در حالت مکاشفه حضرت سیدالشهداء علیه السلام را دیدم که از پنجره اتاق سر به داخل کرد و فرمود: از عطش من صحبت کنید.[1]