جَاءَ رَجُلٌ يَبْكِي بِصَوْتٍ وَ يَقُولُ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَدْرِكْنِي قَالَ مَا لَكَ؟ قَالَ ذُنُوبِي قَالَ قُلْ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ طَوِّلْهَا حَتَّى يَمْتَلِئَ جَوْفُكَ. ثُمَّ قَالَ قُلِ: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي ثَلَاثاً ثُمَّ قَالَ: وَجَبَتْ وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ.
مردی که با صدای بلند گریه می کرد به رسول خدا عرض کرد مرا دریاب!
حضرت فرمود: تو را چه شده است؟(که این گونه گریه می کنی) عرض کرد: گناهانم!
فرمود: بگو “لا اله الا الله” و آن را طولانی کن (یعنی این جمله را کشیده بخوان) تا جائی که نفس یاری می کند،
سپس سه بار بگو: “اللهم اغفر لی”
پس از آن (که آن مرد این ذکر را گفت) حضرت فرمود: قسم به پروردگار کعبه دعایت مستجاب شد (گناهانت بخشیده شد)!
مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج12، ص: 123
