ما بحمد لله و المنه باید خدا را شكر كنیم كه درجه‌ى اول از ایمان را داریم، خیلى باید شكر بكنیم!
لكن در عین حال باید مواظبت كنیم، درجه‌ى اول ایمان را الحمد لله باور كرده‌ایم، به خدا، پیغمبر، معاد، قیامت، حساب، كتاب، جنت، نار، به انبیاء، به ائمّه، مقام ولایت، اینها را الحمد لله باورمان آمده، اما كدام درجه از ایمان را، كدام یكى را داریم آن معلوم نیست.
باید سعى كنیم تا درجات ایمانمان انشاء الله بالاتر برود، ما انشاء الله از كسانى نیستم كه قلبمان میته باشد و مرده باشد هیچ چیز حالیمان نشود،نه،این طور نیست، ما نماز مى‌خوانیم، روزه مى‌گیریم، مكه مى‌رویم، الحمد لله یك قدرى حرف شنو هستیم، اما چقدر حرف شنو هستیم حرف درآن است.
نباید از رحمت خدا مأیوس شویم، خوب الحمد لله خدا را شكر كه ایمان داریم، اما درجات دارد، ایمان مبثوث بر همه‌ى جوارح است، پخش است، دنبال آن مى‌گردیم كه ترقى بكنیم درجات ایمانمان بالا برود انشاء الله. در آخرت هم امید شفاعت از موالیان خودمان داریم انشاء الله.
اما همین كه عرض كردم نباید بخوابیم، همیشه در خواب باشیم، الناس نیام إذا ماتوا انتبهوا، همان محبت دنیا، آن را خیلى باید مواظبت كرد!
“از مجموعه بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی”
