در دوره تحصیل در شهر قم معمولا وقتی به حرم حضرت معصومه مشرف می شدم سری هم به قبرستان شیخان ( که بزرگانی از اصحاب ائمه علیهم السلام و همچنین فقهای بزرگ و اوتاد در آنجا مدفونند) می زدم.
یکی از روزها که سر قبر مرحوم میرزا علی آقا شیرازی برای خواندن فاتحه نشسته بودم یکی از طلاب به من گفت سنگ این قبر را ملاحظه کن که یک قسمت آن را پاک کرده اند که دیگر خوانده نمی شود!
گفت: این نام یکی از معاریف حوزه است که به دستور وی این سنگ قبر را ساختند و لکن بعد مدتی آن آقا در جریانات روزگار مورد غضب واقع شد به طوری که دست اندرکاران حتی راضی نشدند نامش در سنگ قبری باقی بماند و آن را محو کردند!
ما اکثر العبر و اقل الاعتبار! تا چه کند با تو دگر روزگار!
