جذبه معنوی ایشان به گونه‌ای بود که انسان از نبودن در محضر ایشان، بی‌طاقت می شد.
گاهی با آقای موسوی نژاد راه می افتادیم از مشهد به قوچان،{در زمان اقامت ایشان در آن شهر} فقط برای دیدن ایشان و هیچ کاری دیگری نداشتیم.
خلاصه اگر كسی یك مقداری لذت معنوی ایشان را درك می كرد مشكل بود كه در محضر ایشان نباشد.
من برای احدی شعر نگفته‌ام اما تنها به یاد ایشان چند بیت شعر سروده‌ام.
