از آقا امام مجتبیٰ صلوات اللّه و سلامه علیه پيرامون بُخل سؤال شد؛
حضرت در پاسخ فرمودند:
معنای آن چنين است که انسان آن چه را به ديگری کمک و انفاق کند، فکر نمايد که از دست داده و تلف شده است و آنچه را ذخيره کرده و نگه داشته است، خيال کند برايش باقی می‌ماند و موجب شخصيّت و شرافت او خواهد بود.
📚اعیان الشّیعه ج۱ ص۵۵۷
