این دنیا جاى خوبى است، متجر اولیائه، بد نیست، آن جنبه‌ى بدیش چیز دیگرى است. این متجر اولیاست، مدرسه‌ى كمال است. -تعبیر این جور هم بشود عیب ندارد- صد و بیست و چهار هزار معلم هم خداوند با اوصیائشان فرستاده براى تعلیم بشر اینها معلمند.
همانچه كه خداوند عالم دستور داده براى رسیدن به كمال، همه‌ى این احكام و دستورات همه همین است، دستور داده چه بكنید چه نكنید! فرموده من خالق تمام عوالمم، و مالك حقیقى هم خودم هستم من دستور به شما مى‌دهم هر جا اجازه دادم در ملك من تصرف كنید و هر جا ندادم نكنید تا من شما را دوست داشته باشم!
مالك هیچ كس غیر خودش نیست. و أن لا یری العبد لنفسه شیئا، این دست مال من نیست كه عموجان! همه چیز مال خداست، ملك حقیقى، نهایت این است كه اجازه داده به ما كه بعضى تصرفات را، ظاهرا بله آقا این باغ ملك شما است، از پدرت ارث رسیده مال تو است. اینها تصرفاتى است كه خودش اجازه داده و كسى دیگر هم نباید مزاحم این بشود، و الا مالك حقیقى خودش است، خودش اجازه داده تو در این زمین، این باغ تصرف بكنى، درخت بكار، نهال بكار، و… راه برو اینجا! این دست هم مخلوق اوست اجازه نداده كه سیلى به ناحق بزنى به مردم با این، مالك حقیقى اینها خودش است.
بالاخره راه كمال را، راه وصول را، راه قرب را، همه چیز را به وسیله‌ى انبیاء بیان فرموده. در این ملك من اگر این طور تصرف كنى دوستت دارم، این اعضاء و جوارح ملك من است، اگر براى من ركوع كنى، براى من خضوع كنى، آنچه را به تو حرام كردم اجتناب كنى، هوا پرستى نكنى.
هواپرستى مبعّد از من است، مبغوض است و علاوه بر این مفاسد هم دارد. دوست ندارد این آدم را، بلكه چوبش مى‌زند.
و همین طور كه فرمودند پر است روایات و آیات، كسى كه هوا پرست باشد از همه چیز محروم است، هم در دنیا محروم است و هم در عقبى، كه لا یكلمهم الله یوم القیامه ولا ینظر الیهم و لهم عذاب الیم، این هوا پرستها این طورى هستند، آن عذابهاى الیمى كه معین شده، كه كثیرى از آن عذابها تجسم عمل است و اكثرش هم جزاست، آنها هم مقرر است، مسلم است!
“از مجموعه بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی”
