روزی چند مرتبه به امام زمان سلام الله علیه سلام می‌دهید؟! بالاخره این را اهمیت بدهید (۲۴ ساعت می‌آید و می‌رود و اصلا به یاد امام زمان نمی‌افتیم).
گاهی می‌بینید که انسان از چیزهای لازم غفلت می‌کند و می‌پردازد به چیزهای دیگری که نفعی به حالش ندارد.
مثلا قضیه اباصلت هروی خادم حضرت رضا سلام الله علیه که این خادم بزرگوار بعد از رحلت حضرت ثامن الحجج سلام الله علیه به دستور مأمون ملعون زندانی شد به خاطر این که مأمون بعضی از چیزهایی را از او درخواست کرده بود و او نگفته بود. تا یک سال در زندان ماند.
بعد از یک سال روزی به فکرش افتاد که من امام دارم، چرا از حضرتش نخواهم مرا از زندان نجات دهد. متوسل به آقا جواد الائمه سلام الله علیه شد حضرت تشریف آوردند و نجاتش دادند.
اباصلت به امام عرض کرد آقا چرا تا به حال مرا از زندان خلاص نفرمودید؟
حضرت فرمودند که تو کی ما را خواندی و پاسخت ندادیم؟
الان حضرت بقیة الله الاعظم به حسب ظاهر، ایشان امامند و واسطه‌اند و انسان به وسیله امام زمانش از خدا خیلی چیزها را می‌گیرد.
بالاخره تا کسی به معدن فیض، معدن اسرار توجه نکند، نمی‌شود، گتره که نیست، من مشغول به لهو و لعب باشم، بعد منتظر باشم که آقا امام زمان جواد و کریم است.
باید توجه به حضرت بکنیم، گاهی انسان از امور لازم غفلت می‌کند و به کارهای لهو و لعب مشغول می‌شود.
گاهی دعاء سلام الله الکامل التام را بخوانید، همیشه با طهارت و وضو باشید و بعد از وضو دعا بخوانید و صبح و شب متوسل به آن بزرگوار شوید.
بالاخره علاقه لازم است، گاهی بعضی‌ها به نان و پنیر و ماست علاقه پیدا می‌کنند، حالا ما که اعتقاد اجمالی داریم که ائمه ما علیهم السلام خلیفة الله هستند و واسطه هستند، اما مراتب اعتقاد و معرفت مختلف است.
اگر معرفت کامل شد، محبت و علاقه به دنبالش می‌باشد، وقتی فهمیدی که این چیز خوبی است قهرا محبت پیدا می‌کنی، شخصی را اگر شناختی خلیفة الله است، ولیّ مطلق است، قهرا محبت پیدا می‌کنی.
علاقه اگر به درجه نهایی رسید، او را بالفطره لازم الاطاعه می‌دانی، اگر چیزی را انسان علاقه پیدا کرد، غالبا فکرش به دنبال آن چیز است.
البته این مطلب را باید پیگیری کرد، دنبالش رفت، نباید به یک مشت نخود و کشمش که می‌دهند دل خوش کرد، بالاخره انسان به هر چیزی که علاقه پیدا کرد قهرا دنبال او می‌رود و فکرش متوجه او می‌شود.
و هر چه بیشتر توجه کند علاقه بیشتر می‌شود.
حتی راجع به دنیا هم همین طور است، با این که دنیا هیچ است، ظاهری است که باطن ندارد، در عین حال اگر توجه به دنیا زیاد بشود، کم‌کم جلوه پیدا می‌کند، کم‌کم زرد و سرخ دنیا چشمش را خیره می‌سازد.
اگر انسان وقتی دید که نفسش به حرامی مایل شد، باید فوری دنبالش را ببرّد، اگر توجه کرد میلش بیشتر می‌شود، این ضابطه یک امر واقعی است، باید خودش را فوری منصرف کند، اگر فکر کرد و دنبال کرد، آن امر حرام بیشتر جلوه می‌کند تا به جایی می‌رسد که شوق مؤکد پیدا می‌شود، قهرا وارد حرام خواهد شد.
هر چیزی همین طور است، اگر در خارج هم نتواند مرتکب شود، روحش مرتکب آن عمل خواهد شد.
مانند چشم به نامحرم افتادن که دنبالش میل نفس پیدا شود.
اگر چه میل، اختیاری نیست، لکن برای اهلش توبه از این میل نیز لازم است.
اگر شوق، مؤکد شد و خارجا مانع نبود، مرتکب خواهد شد و اگر مانع خارج باشد، روحش مرتکب عمل منافی با عفت خواهد شد.
عیسی بن مریم علی نبینا و آله و علیه السلام می‌فرماید :این عمل منافی با عفت در پیش مردم همان عمل خارجی است، لکن در پیش من زنای حقیقی، زنا روح است.
این بدن به فرمان روح کار می‌کند، ولو در رختخواب باشد.
بالاخره انسان به هر چیزی مایل شد، بیشتر در چشمش جلوه می‌کند، چه خدا باشد چه خرما!
خلاصه این که می بینی کسی هست که یک شبانه روز بر او می‌گذرد و اصلا سلامی به امام زمانش نمی‌کند.
آن هم کسی که همه کاره خداست، هر چه گیرم بیاید باید از آن جا گیرم بیاید، آن که ولی نعمت من است بعد از خداوند عالم، آن وقت مشغول به خاک بازی شوم.
اگر کسی به ولی الله توجه نداشت، تمام کارهایش بازیچه است.
این کتاب را تا آخر بخوان، شب هم تا به صبح به سجده برو، [این خوب است اما] گاهی یک توجه کار هزار عمل را انجام می‌دهد.
والله هم ینورون قلوب المؤمنین.
اگر امام به قلب انسان توجه نکند، اصلا خدا پرستی را نمی‌فهمد یعنی چه.
ما یک مشت کودک، مشغول هستیم، نمی‌فهمیم چه می‌کنیم.
ولی نعمت بالذات ذات قدوس حق است، ولایت ذاتیه ازلیه تامه کامله از آن اوست.
و ولایت انبیاء و ائمه صلوات الله و سلامه علیهم بالله می‌باشد که خداوند به آنها داده.
تو قابل نیستی که به تو بدهند.
ما خیال می‌کنیم امام یعنی رهبر پیشوا، اصلا معنای رهبر و معنای پیشوا و معنای امام را نفهمیده‌ایم. ما خیال می‌کنیم امام سلام الله علیه یک مسئله‌گوست و از همه ملاتر است.
تازه مقام فقهاء این است فتوا بدهند در بعضی از موارد و إعمال ولایت در بعضی امور محدود بفرمایند، اما مقام ولایت مطلقه که تصرف در کائنات باشد که ندارم، این مقام مربوط به امام سلام الله علیه می‌باشد.
و ولایت ذات قدوس حق، چنان چه گفته شد ذاتی ازلی کامل و تام می‌باشد.
و خدا به هر کس هر چه عطا کند از طریق امام سلام الله علیه می‌باشد.
مثلا خداوند صد عبا به حضرت بقیة الله می‌دهد که شما بین مردم تقسیم کنید!
بنا نیست خدا به دست خودش یک چیزی بدهد.
ابی الله ان یجری الامور الا باسبابها!
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
