عينيت در عرفان مصطلح يعنى ازحيث وجود؛ عين خداونديم واز حيث امكان غيراو؛ باید توجه داشت که حيثيت امكانى امرى اعتبارى وغير حقيقى است
معنای عينيت دراصطلاح عرفان نظری اين است كه در عالم يك حقيقت هست و آن حقيقت؛وجوداست.حقيقت وجودبه اطوار مختلف متطور؛ به شئون گوناگون متشأن، و به تعينات متعدد متعين می شود.
براين اساس موجودات باحفظ تعين؛ تطور و تشأن غيرخدا هستند؛ ولي منهاي تطوّر، تعيّن و تشأّن همه چيز خود اوست.
به عبارت ديگر يک شیء با قيد محدوديتش حضرت حق نيست؛ ولي با عدم لحاظ محدوديت،عين اوست؛ اما از آن جا كه تطور؛ امري اعتباري است؛نه يک حقيقت واقعي، پس در واقع جز يک امرچيز ديگري وجود ندارد. صدراي شيرازي در كتاب اسفار مي نويسد :