معنای عينيت در عرفان مصطلح!

عينيت در عرفان مصطلح يعنى ازحيث وجود؛ عين خداونديم واز حيث امكان غيراو؛ باید توجه داشت که حيثيت امكانى امرى اعتبارى وغير حقيقى است

معنای عينيت دراصطلاح عرفان نظری اين است كه در عالم يك حقيقت هست و آن حقيقت؛وجوداست.حقيقت وجودبه اطوار مختلف متطور؛ به شئون گوناگون متشأن، و به تعينات متعدد متعين می شود.

براين اساس موجودات باحفظ تعين؛ تطور و تشأن غيرخدا هستند؛ ولي منهاي تطوّر،  تعيّن و تشأّن همه چيز خود اوست.

به عبارت ديگر يک شیء با قيد محدوديتش حضرت حق نيست؛ ولي با عدم لحاظ محدوديت،عين اوست؛ اما از آن جا كه تطور؛ امري اعتباري است؛نه يک حقيقت واقعي، پس در واقع جز يک امرچيز ديگري وجود ندارد. صدراي شيرازي در كتاب اسفار مي نويسد :

و الثَّالِثُ مُلاحظَةُ النَّفسِ تَعَيُّنَهَا المنفكّةِ عَن طَبيعةِ الوُجودِ وَهُوَ جِهَةُ تَعَيُّنها الّذي هُوَ اِعتَبارِيُّ مَحضٌ. وَما حَكَمَ عَلَيهِ العُرَفاءُ بالعَدَمّيهِ هُوَ هَذه المرتبةُ مِنَ المُمكنات؛ وَ هُوَ مِمَّا لاغبارَ عَلَيه.

توحيد ازنگاه وحی؛فلسفه وعرفان صفحه۷۶/ آيت الله حاج سيدجعفرسيدان

 

دیدگاه‌ خود را بنویسید

Clicky آیا می خواهید از آخرین مطالب با خبر شوید؟ ... خیر بله
پیمایش به بالا