شاه عباس صفوی در زمستان 1008 ق. به خراسان آمده و در طول زمستان به عنوان خدمت‌گذار آستان قدس حرم رضوی، به مرمت و بازسازی و زیباسازی حرم پرداخت و ضمن انجام كارها، حتی به تنظیف و جارو كردن و اصلاح شمع‌ها و چراغ‌های حرم، اشتغال داشت.
روزی مرحوم شیخ بهائی از بزرگترین عالمان و دانشمندان جهان تشیع او را در حال اصلاح كردن شمع‌های حرم دیده، فی‌البداهه رباعی ذیل را سرود:
پیوسته بود ملائك علیین
پروانه‌ی شمع روضه‌ی خلد آئین
مقراض به احتیاط زن ای خادم!
ترسم بِبُری شهپر جبریل امین
🔺تاریخ عالم آرای عباسی، ج1،ص 206
