«در منبر از روش هیچ کس تقلید نکردم و فقط با نهایت سادگی و صراحت بیان، بدون پیرایه سعی می‌کنم آن‌چه به نظرم برای مردم مفید می‌آید بگویم. منبر خود را آلت دست هیچ کس و وسیلهٔ اجرای هیچ غرضی جز ارشاد و نصیحت مردم قرار ندادم.
در منبر هرگز وارد مسائل خلافی و مناقشات مذهبی و مطالبی که صحّت آن‌ها معلوم نیست یا به کار مردم نمی‌خورد نمی‌شوم و فقط مطالبی را می‌گویم که در بیدار کردن فکر و نیرو دادن به عقل مردم و تهذیب اخلاق و اصلاح اعمال آن‌ها مفید باشد و آن‌ها را به مصالح ملّی و اجتماعی متوجّه سازد.»
(خودنوشتِ استاد حسینعلے راشد | با راست‌قامتانِ پہنۂ اندرز، ص١٤)
