در قوچان مرد ساده لوحی بود كه با شخصی به نزاع پرداخته بود.
وی نحوه نزاعش را با لهجه مخصوص خود چنین تعریف می كرد:
من با فلانی دعوا كردم او از بیول ( بینی) من گرفت و من از قاقرچیك (گلوی) او، هی او باسمیج( فشار) می كرد و هی من !
“روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه” خاطراتی از عالم ربانی، مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
