انسان باید جهات عرفی را خیلی اهمیت بدهد، چه بسا انسان به یک مطلبی علاقه دارد و توجه تام دارد، از جهات دیگر غافل است.
مواظب باشید از بزرگان جلو نیفتید ولو عقب و جلو بودن اهمیتی ندارد، اما از نظر عرفی مهم است.
مواظب باشید به ظاهر خودتان را به افراد مورد علاقه‌تان زیاد متصل نشان ندهید، چه انسان اگر علاقه باطنی خودش به شخصی به ظاهر در پیش مردم نشان دهد، مردم در باره‌اش حرف می‌زنند، حسادت می‌کنند، ناراحت می‌شوند.
حتی تو نباید خودت را به ظاهر به من متصل نشان دهی، جوری که مردم خیال کنند تو با من خصوصی هستی.
یا تو نباید با برادر حقیقیت در ظاهر و در اجتماع خودت را خصوصی نشان دهی، رفقای دیگر ناراحت می‌شوند، حسادت می‌کنند.
بنده وقتی از قوچان به مشهد آمده بودم، به اتاق یکی از طلبه‌ها رفتم، بعد طلبه دیگری با بنده دشمن شده بود و حتی با آن طلبه‌ای که به اتاقش رفته بودم مخالفت و دشمنی می‌کرده و درباره‌اش حرف می‌زده است.
آداب صحبت کردن با مردم و مباحثات و معاشرت، خیلی مهم است.
اگر در بین مباحثه به طرف بگویی اشتباه کردی، برخورد می‌کند.
شما دیده‌ای که من به کسی‌بگویم “نشد”؟! مگر این که رفیق خصوصی باشد که ناراحت نشود.
همان جا هم مراعات شود بهتر است.
بشر عجیب است، زود به او برخورد می‌کند.
انسان نباید همه اسرارش را به رفیقش بگوید، البته بعضی را به رفیقی بگوید که مطمئن باشد طوری نیست. خلاصه آن اسراری که اگر فاش شود، زیان دارد، باید مواظب باشی که به هر کسی نگویی!
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
