از بیانات آیت‌الله وحید خراسانی در سال ۱۳۷۲ شمسی
مرحوم آیت‌الله شیخ حبیب الله گلپایگانی از اولیای الهی بود. اگر از اوتاد نبوده از ابدال بود.
خودم وقتی از نجف برگشتم به خدمتش رسیدم و قصه ای را که شنیده بودم از خودشان سوال کردم که برایم بیان کنند فرمود:
من در مشهد مریض شدم و مرا به بیمارستان بردند و بستری کردند. یک روز پس از عمل کردن درد شدیدی داشتم رو کردم به قبله و گنبد امام هشتم علیه السلام عرض کردم: آقایم من مدت چهل سال است که اولین شخصی هستم به حرمت مشرف می شوم و شما را زیارت می کنم.
(ایشان راست می گفتند، بنده خودم یک روز در مدرسه حاج حسن بودم که ایشان مسئول آنجا بود وحجره ای داشت، دیدم در زمستان سرد خراسان در حالی که از هوا برف می بارید قبل از طلوع فجر به سمت حرم می رود و پشت درب حرم سجاده اش را پهن کرده و نماز شب می خواند تا نزدیک طلوع فجر که درب حرم را باز کنند و او اولین کسی باشد که وارد حرم می شود.)
به امام عرض کردم من چهل سال این گونه در خدمت شما بودم و الان عنایتی نمی فرمایید؟
در حالیکه بیدار بودم ناگهان دیدم در مقابلم عالَم دیگری ظاهر شد باغی و در آن تخت هایی و امام هشتم علیه السلام روی تختی نشسته و من هم در کنارشان هستم.
دست مبارک را دراز کردند و برگ گلی در کف دستم نهادند و من گرفتم ناگهان دیدم روی تخت بیمارستان هستم و چیزی در دستم نیست ولی درد و ناراحتی در خود نمی دیدم.
از آن روز به بعد این دستم را روی موضع درد هر بیماری می گذاردم شفا می یافت به لطف خدا.
(تعداد زیادی از مریض ها به دست ایشان شفا یافتند که بعضی از آنها مبتلا به سرطان بودند)
🔆 کانال #حیدریم‌حیدری
🆔 t.me/heydariam_heydari11
