امیرالمؤمنین، علی علیه السلام اقيانوس اعظم است. يك خليج هايي به ایشان متّصل هستند كه از اين دريا به مقدار استعداد خودشان آب گرفته‌اند. يكي از آنها رُشَيد هَجَري است. اميرالمؤمنين علیه السلام دستي به رُشَيد هَجَري زده بود و او را مثل زنگوله به پاي خودش بسته بود. زنگوله وقتي به پاي كبوتر بسته شود، به پرواز كبوتر، آن زنگوله هم بالا مي‌رود. فهميديد چه گفتم؟ اگر فهميديد، متوجّه می‌شوید که راه ترقّي چيست. آقا! زنگوله را روي زمين بگذار؛ صدها هزار سال هم بگذرد، اين زنگوله يك وجب هم نمي تواند از زمين بلند شود. امّا اگر اين زنگوله را به پاي يك كبوتري بستي، به پاي عقاب بستي، عقاب كه پرواز مي كند، زنگوله را هزار پا بالا مي برد. تو زنگوله هستي. مادام كه تو، تو هستي، ولَو قطب باشي، ولَو شيخ ارشاد باشي، ولو صاحب تخت باشي، ولو دستگير باشي، بيچاره هستی! تا خودت را به پاي وليّ وقت نبندي، اوج پيدا نمي كني؛ از همين جايي كه هستي تكان نمي خوري! امّا خودت را به پاي وليّ الله الأعظم امام زمان علیه السلام ببند، او تو را اوج مي‌‌دهد. (كمالات و رشد معنوي) به علم هاي ظاهري نيست، اين کمالات به تحصيلات اصطلاحي نيست، اينها به صفاي قلب و نورانيّت فؤاد و اتّصال به منبع ولايت، حاصل می شود. مفتاح آن: «اتَّقُوا اللهَ وَ يُعَلِّمكُمُ اللهُ» است؛ كليدش چسبيدن به وليّ وقت است، و آن وليّ، غير از امام زمان علیه السلام نیست؛ مرشدي غير از امام زمان علیه السلام نداريم. «الوليّ المرشد» اوست؛ لذا هر روز با او بيعت كنيد و خودتان را به او بفروشيد. «اللَّهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ يَوْمِي هَذَا وَ مَا عِشْتُ مِنْ أَيَّامِي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي لا أَحُولُ عَنْهَا وَ لا أَزُولُ أَبَداً.» خودتان را به امام زمان علیه السلام بفروشيد.
(از سخنرانی‌های مرحوم تولایی خراسانی مسجد سیّد اصفهان، ماه رمضان 1392 قمری، شب بیست و یکم)
