روز قیامت، روز تجلّی مقامات است؛ روز بروز شهود و درجات. روزی است که هر موجودی با همان حقیقت و موقعیّت واقعی خود ظهور میکند. در این روز، دو دستگاه چشمها را خیره میکند و همه اهل محشر را به ← ادامه
آیتالله شبیری زنجانی
مرحوم والد ما میگفت که میرزای شیرازی میفرمود:
به بعضیها پول میدهم دستم را بگیرند، به بعضیها پول میدهم پایم را نگیرند!
جرعهای از دریا ج۱ ص۵۱۱
از علامه محمد تقی جعفری بشنویم:
هیهات! دیگر جامعهٔ بشریّت زمامداری بر خود ببیند که کفش خود را وصله بزند تا پا برهنگانِ قلمروِ زمامداریاش، کفشی پیدا کنند و بپوشند، پیراهن خود را بدهد آن قدر وصله بزنند که دیگر ← ادامه
…اگر بنا بود ما از طریق بشری به پیامبر و امام و خدا معرفت پیدا کنیم، محصول عملمان عبث و بیهوده بود و اعتقاداتی خلاف واقع پیدا می کردیم. بشر قابلیت آن را ندارد که معیار و میزان امور شود← ادامه
سید بن طاووس رحمةاللهعلیه در بخش وداع ماه مبارک رمضان از کتاب اقبال مطالب زیبایی به این مضامین مینویسد:
«از وظایف شیعیان امامیه، بلکه از وظایف امّت اسلام این است که در این ایام (روزهای پایانی ماه رمضان)، احساس تنهایی ← ادامه
«ولایت» در بیان قرآن کریم، اولاً و بالذات، از آن مقام مقدس حضرت احدیت است. خداوند متعال اولی به نفس همه مخلوقات است و تمام موجودات تسبیح گوی اویند. هرکس به زبان خودش« لا إله الّا الله» می گوید.
ولایت ← ادامه
من از خیلی چیزها خبر دارم.
اغلب مشکلات زندگیتان به این علت است که از صاحب الزمان علیه السلام غفلت دارید و بهترین گره گشایی برای شما توسل به امام زمان علیه السلام است. مشکلات انفرادی دارید، منفرداً به ← ادامه
طمع عبارت است از توقع داشتن در اموال مردم و آن نیز یکی از فروع محبت دنیاست و از جمله رذایل مهلکه و صفات خبیثه است.
حضرت امیرالمومنین علیه السلام فرمود که «… از هر که می خواهی طمع کن ← ادامه
مرحوم علامه ابوالفتح کراجکی (م۴۴۹ق)، فقیه و متکلّم شیعه در قرن پنجم و از شاگردان شیخ مفید و شیخ طوسی رحمهماالله مینویسد:
«از عجایب روزگار این است که فاطمه زهراء بتول، سیدة نساء العالمین، دختر خاتم الانبیاء، به سوی پدرش ← ادامه
«یک زمانی من نزد مرحوم حاج آقای والد بودم، شخصی اهل تهران که در وادی عرفان بود و گاهی هم کشف و شهود و مُغیباتی هم میگفت خدمت والد ما آمده بود و خیلی به ایشان اظهار ارادت میکرد. میخواست ← ادامه
مرحوم ملا احمد نراقی در کتاب معراج السعادة دراینباره مینویسد:
صفت شانزدهم – مزاح، شوخی و بذله گویی
و افراط در آن مذموم، و در شریعت مقدسه منهی عنه است، زیرا باعث سبکی و کم وقاری، و موجب سقوط مهابت، ← ادامه
…. گرچه اشخاصى كه خودشان را منوّر الفكر خيال مى كنند، اينگونه قضايا (امدادهای غیبی) را باور نمى كنند؛ چنان كه مردمان ساده لوح نيز از اينگونه قضايا از هر كه بشنوند باور مى كنند، ولو در پاى معركه درويش ← ادامه
