آقای شربیانی – نوادة فاضل شربیانی – نقل می‌کرد: یک وقت حاج شیخ فضل الله نوری از راه جبل به مکّه مشرف می‌شود و متوجه می‌شود راه جبل خطرناک است و رفتن حاجی‌ها از آن راه صلاح نیست و کشتن و مردن در آن راه زیاد است. لذا رفتن از راه جبل را تحریم کرد.[1] فاضل شربیانی هم که رتق و فتق امور به دست او بود، طی طریق از آن مسیر را تحریم می‌کند.[2] چون منافع برخی حمله‌داران در آن طریق بود، و حکم شربیانی به ضرر آنها بود، آنها به فکر می‌افتند نزد آشیخ حسن مامقانی برود و از او استفتاء کنند.
آنها نزد مامقانی رفتند و گفتند: آیا از راه جبل به مکه رفتن، اشکال دارد؟ مامقانی گفت: نه. دوباره پرسیدند: می‌گویند خطر دارد؟ مامقانی گفت: همیشه در مسیر حج خطرات بوده و هست، مگر می‌شود به خاطر این خطرات حج را تعطیل کرد؟ آنها گفتند: اگر ما مکتوب استفتاء کنیم، شما همین را مرقوم می‌فرمایید؟ حاج شیخ حسن گفت: بله، می‌نویسم. سپس قلم را برداشت تا جواب استفتاء را بنویسد. در همین اثنا یکی از حضّار گفت: فاضل شربیانی تحریم کرده است. تا حاج شیخ حسن این را شنید، فوراً قلم را روی زمین گذاشت و فرمود: الآن حکم عوض شد. تا حالا اشکال نداشت ولی چون فاضل تحریم کرده است، از حالا دیگر حرام است!
حکم تحریم فاضل شربیانی و علمای دیگری که این حکم را امضا کرده‌اند، موجود است. حاج شیخ حسن هم جزء محرّمین است و تاریخ تحریم وی بعد از تحریم فاضل شربیانی است و پیداست که پس از همین قضیه او این حکم را امضا کرده است.
