آیت الله العظمی سید عبدالهادی شیرازی از مراجع بزرگ ساکن نجف اشرف بود که در سال 1382ق از دنیا رفت. مرجعیت ایشان به ویژه پس از درگذشت آیت الله العظمی بروجردی، فراگیر شد.
واقعه ای که از دیدار این دو مرجع تقلید شیعیان نقل شده است گویای روابط محترمانه و به دور از هواهای نفسانی این دو عالم بزرگ، و توجه به حفظ جایگاه و منزلت مرجعیت شیعه است.
آقاى محسنى ملايرى نقل مىكرد:
آقاى آسيد عبدالهادى، آمير سيد على يثربى كاشانى و من براى ديدن آقاى بروجردى رفتيم. در آن موقع آقاى آسيد عبدالهادى نابينا بود. ايشان از مشهد برگشته بود.
آقاى بروجردى قبل از رفتن آسيد عبدالهادى به مشهد، يك بار به ديدار آقاى آسيد عبدالهادى رفته بود و من هم در آن جلسه حضور داشتم. وقتى آقاى آسيد عبدالهادى از مشهد بازگشت، تصميم گرفت ابتداءاً به ديدن آقاى بروجردى برود و صبر نكرد تا ايشان براى ديدن بيايد. آقاى يثربى و آقاى محسنى ملايرى هم بودند.
آقاى محسنى مى گفت: نزديك كوچه عشقعلى كه رسيديم، آسيد عبدالهادى پرسيد تا منزل آقا چقدر مانده است؟ گفتيم: مثلاً دويست قدم. آسيد عبدالهادى گفت: مناسب است اين راه را پياده برويم. از درشكه پياده شديم و مابقى راه را پياده رفتيم.
وقتى به منزل آقاى بروجردى وارد شديم، آسيد عبدالهادى به آقاى بروجردى گفت: من به آشيخ نصرالله [واسطه آیت الله بروجردی در نجف] گفته ام، براى بركت سفره ما، نانِ آقا را بفرستند، با اينكه آسيد عبدالهادى خودش شهريه مى داد.
به نظرم آقاى محسنى مىگفت: هنگام بازگشت، آقاى بروجردى كفش آسيد عبدالهادى را جفت كرد.
آقای بروجردی به اشخاص مُهرِ نان می داد. کسی نقل می کرد: آشیخ نصرالله به آسید عبدالهادی گفت: اجازه می دهید برای شما هم مُهر نان بفرستم؟ آسید عبدالهادی با کمال امتنان فرموده بود: روی سر من!
http://www.zanjani.ir
