آقای صالحی خوانساری:
ایّام فاطمیّه، منزل مرحوم آیةالل‍ه گلپایگانی منبر بودم. گفتم: روز شهادت مادرم می‌خواهم سرم را برهنه کنم، هرکس هم در حدّ من است سرش را برهنه نماید. فوراً آیةالل‍ه گلپایگانی عمامه‌شان را برداشتند. بقیّه هم سرها را برهنه کردند. روضهٔ مفصّلی خواندم.
از منبر پائین آمدم. رفتم دست ایشان را ببوسم و بروم؛ گفتند: روضهٔ مادر ما را خواندی، خوب هم خواندی، و روضهٔ ایشان در بین همهٔ روضه‌های معصومین هم تولّی است و هم تبرّی، ولی از امام حیّ مرزوق، امام عصر (عليه السّلام)، یاد نکردید!»
(ما سمعتُ ممّن رأیتُ، ج۲، ص۳۱۹؛ ناقل: سیّد محمّدمهدی کظیمی)
