با این که ما به وجود مسعود امام زمان ارواحنافداه عقیده داریم، با این‌که او را امام حیّ غائب می دانیم، ولی از ولیّ وقتمان امام زمان ارواحنافداه غافلیم و خیلی هم دوریم؛ و این غفلت، از لمّه های شیطانی است. شیطان از همه رِندتر است، و از همه ما در هر رشته ای استادتر است، و شاهرگ های هر چیزی را می داند، و می داند که ما رعیّت امام زمان هستیم، و این رعیّت بودنِ امام زمان، یکی از شاهرگ های بزرگ شیعه است، و می خواهد این شاهرگ را قطع کند. او این مطلب را فهمیده که هر کس خودش را به دربار امام زمان بچسباند، پشتش به کوه بند است، و آن کسی که از مقام حکومت این بزرگوار بریده است و قائم به خودش است، هر قدر هم که قوی باشد، باز سست است. لذا این شیطان درصدد است که ما را از حضرت بقیةالله دور دارد، با این‌که امروز وظیفه ما این است که جز به امام زمان هیچ ذکری را متذکر نشویم. اگر از فکر جانمان غافلیم، باید از فکر جانانمان -که امام زمان است- غـافل نباشیم. مع ذلک ابداً به فکر این بزرگوار نیستیم.
وسائل معیّنه ایست که از قِبَل خدا معین شده است و امر شده است که باید به آن وسائل متوسل شویم. ما شیعه باید به آن وسائل متوسل شویم. اَحکم و اَقدم و اعظم و اقرب الوسائل، اعلی حضرت بقیةالله علیه السلام است.
این استاد پدرسوخته ما، شیطان، جلوی اخیار و ابرار ما را باز می کند که به هر وسیله ای متوسل شوند، ولی نمی گذارد که به امام زمان علیه السلام متوسل شوند. اگر آفتابی تابان در اختیار باشد، آیا شخص عاقل با این که هوا آفتابی هست، کتاب را می‌برد کنج اطاق تاریک و با شعلۀ کبریت می خواند؟ آیا این کار عاقلانه است؟ از امام زمان -ارواحنا فداه- غافلیم. اصلاً شیطان در همه جا ما را به زمین می زند. در این مراحل، منبری های ما را هم به زمین می زند. در همه جا شیطان، من را به زمین زده، ولی تاکنون 22 سال است که نتوانسته است مرا درباره صاحب الزمان علیه السلام به زمین بزند.
نذر امام زمان علیه السلام کنید، از هر کس دیگری زودتر برآورده می شود. متوسل به امام زمان علیه السلام بشوید. هیچ توسّلی با توسل به امام زمان علیه السلام اصلاً قابل مقایسه نیست. باب الله، امروز امام زمان علیه السلام است: «بَابُ اللهِ الَّذِي مِنْهُ يُؤْتَى»، امام زمان علیه السلام است، «سبب متّصل» امام زمان علیه السلام است، «حبل الله المتین»، امام زمان علیه السلام است. به ما امر شده هر چه از خدا می خواهیم، از این راه بخواهیم. اگر می خواهیم به خدا نزدیک شویم، از این راه برویم. صراط مستقیم امام زمان علیه السلام است، همان «إهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيمَ».
روایت در کتاب «اثبات‌الهداة» شیخ حرّ عاملی نقل شده است که امام علیه السلام فرمود: مقصود از صراط مستقیم، معرفت امام زمان علیه السلام و دنبال او رفتن است. راهی که خدا باز کرده به حرم معرفت و تجرید، امام زمان است. سلیمانی را که خدا از اوج لاهوت به چاه ناسوت انداخته است، امام زمان است و باید به او بچسبیم، امّا از او فراموش کرده ایم.
چه موقع رفتی به در خانه امام زمان علیه السلام که تو را ناامیدت کرده باشد؟ ای خاک بر سر من اگر این آقا به اندازه حضرت عبدالعظیم مشکل‌گشایی نکند. آخر چرا نذر امام زمان علیه السلام نمی کنید؟ مجالس ما در تمام دورۀ سال راجع به ائمه دیگر است، در حالی که ده تا مجلس درباره امام زمان نداریم. در تمام این شهر تهران -که قریب دو میلیون جمعیت دارد- قطع ندارم که روزهای جمعه صد تا دعای ندبه داشته باشیم به نام امام زمان علیه السلام.
مجلسِ توسل منعقد کنید. اگر این کار را کردید و به قدر امام زاده‌ها نتیجه نگرفتید، بیایید زبان مرا مقراض کنید. اگر امتحان نکرده باشم، به این محکمی صحبت نمی کنم.
(از سخنرانیهای مرحوم تولایی دخراسانی ر مدرسه مروی تهران، 29 ماه رمضان سال 1383 قمری)
