روزی هارون خلیفه عباسی به امام کاظم علیه السلام هفتم گفت:
«شما چگونه ادعا می کنید که فرزند پیامبر (صلی الله علیه و آله) هستید، درحالی که در حقیقت فرزندان علی (علیه السلام) هستید، زیرا هرکس به جد پدری خود منسوب می شود نه جد مادری»!
امام کاظم(علیه السلام) در پاسخ وی آیات ۸۴ و ۸۵ سوره انعام را قرائت نمود: «وَ وَهَبْنا لَهُ اِسْحقَ وَ یَعَْقُوبَ کلاًّ هَدَیْنا وَ نُوحَاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ وَمِنْ ذُرّیَتِهِ داوُدَ وَ سُلَیْمانَ وَ اَیّوبَ وَ یُوسُفَ وَ مُوسی وَ هارُونَ وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ وَ زَکَریّا وَ یَحْیی وَ عیسی و اِلْیاسَ کُلٌّ مِنَ الصّالِحین»
آن گاه فرمود: در این آیه، عیسی از فرزندان پیامبران بزرگ پیشین شمرده شده است در صورتی که او پدر نداشت و تنها از طریق مادرش مریم، نسبش به پیامبران می رسد.
بنابراین به حکم آیه، فرزندان دختری نیز فرزند محسوب می شوند. ما نیز به واسطه مادرمان «فاطمه سلام الله علیها»، فرزند پیامبر (صلی الله علیه و آله) محسوب می شویم.
هارون در برابر این استدلال متین جز سکوت چاره ای نداشت!
