مرحوم والد [آشیخ عبدالکریم حائری] می‌فرمود:
که در بیابان رفته بوده است و مرثیه‌ای برای امام حسین علیه السلام می‌گفته است که ترجیع آن:«که امشب، شب قتل است.» بوده است و در یک بند آن گیر می‌کند و در این فکر در محلی دراز می‌کشد و می‌خوابد و علی الظاهر فاطمه زهرا سلام الله علیها، را در خواب می‌بیند که ایشان آن بند را با انگشت مبارک خود در زمین نوشتند از این قرار:
«ترسم که ز اشراق تو تا صبح قیامت، خورشید امامت، غارب شود ای صبح نگهدار عنان را.»
که این شعر خطاب به صبح روز عاشورا است. از خواب که بیدار می‌شود، نوشته‌ای که علی‌الظاهر بر روی خاک یا رمل نوشته بوده‌اند، بر جا بوده است.
منبع: کتاب سر دلبران، صفحه‌ی 54
