مرحوم آقای آقا سید محمد حسن شیرازی نوه‌ی مرحوم حاج میرزا حسن شیرازی بزرگ برای اینجانب نقل کرد که:
میرزا حسین قاضی تبریزی که از شاگردان میرزای بزرگ بوده است در نجف اشرف قبل از مهاجرت به سامراء، اهالی تبریز می‌آیند نجف که ایشان را ببرند تبریز، ایشان خدمت استاد عرض کرده بود که ایشان گذشه از تعلیم علوم، دستوری برای تکمیل نفس بدهند.
ایشان فرموده بودند: «که در هرشب مقداری از وقت فکر کن در جریان روز گذشته که حق متعال چه نعمت‌هایی به شما داده و چه بلاهایی از شما دفع کرده، شکر نعمت حق را به جا آر که شاید خلاصه ارتباط خودت را با خدا و قدرت و احاطه و قیومیت او را در نظر خود بیاور و آنچه گناه کردی نیز توبه و استغفار کن، من از این دستوری بهتر سراغ ندارم.
بعداً که چند سال گذشته بود، خدمت استاد پیغام فرستاده بود که از برکت دستور شما الان همیشه در فکرم.»
از نوه ایشان مرحوم آقای سید حسین قاضی که از رفقای ما بود و سید نازنین و ملایی بود و در عین حال معرض از دنیا بود پرسیدم، گفت: «مرحوم آقا میرزا حسین جد ما با این که مسندی در روحانیت به حسب ظاهر نداشت، حوائج مردم را برآورده می‌کرد و معلوم نبود از کجا سرچشمه می‌گیرد. »
منبع: کتاب سر دلبران، صفحه‌ی 106
