سؤال: مگر صفات خدای متعال فاضل و افضل و به و بهتر دارد که می خوانیم:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ بَهائِكَ بِأَبْهاهُ وَ كُلُّ بَهائِكَ بَهِيٌّ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِبَهائِكَ كُلِّهِ،…اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَسْأَلُكَ مِنْ نُورِكَ بِأَنْوَرِهِ وَ كُلُّ نُورِكَ نَيِّرٌ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِنُورِكَ كُلِّهِ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ رَحْمَتِكَ بِأَوْسَعِها وَ كُلُّ رَحْمَتِكَ واسِعَةٌ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِرَحْمَتِكَ كُلِّها. اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ كَلِماتِكَ بِأَتَمِّها وَ كُلُّ كَلِماتِكَ تامَّةٌ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِكَلِماتِكَ كُلَّها…
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ أَسْمائِكَ بِأَكْبَرِها وَ كُلُّ أَسْمائِكَ كَبِيرَةً، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِأَسْمائِكَ كُلِّها…
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ عِلْمِكَ بِأَنْفَذِهِ وَ كُلُّ عِلْمِكَ نافِذٌ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِعِلْمِكَ كُلِّه…
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ آياتِكَ بِأَكْرَمِها وَ كُلُّ آياتِكَ كَرِيمَةٌ، اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِآياتِكَ كُلِّها،
پاسخ شاید این باشد که مقصود صفات و اسماء تدوینی که دلالت بر مسمی و ذات حق متعال می کنند نباشد و الا عظمت و جلال و کمال و قدرت و علم او – که عین ذات اوست- همه اش بی نهایت و نا محدود است و کامل و اکمل در آن راه ندارد.
بلکه منظور صفات و اسماء و کلمات و آیات تکوینی باشد یعنی مخلوقاتِ حق تعالی که در آن کامل و اکمل و فاضل و افضل راه دارد که ما برای برآورده حاجات و درخواست نیازهایمان حق تعالی را به حق آنها قسم می دهیم.
و این معنا در آیات و ادعیه و زیارات و روایات شواهد بسیاری دارد:
وَ بِاسْمِكَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ الَّذِي خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فِي ظِلِّكَ فَلَا يَخْرُجُ مِنْكَ إِلَى غَيْرِك (مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج2، ص: 815)
إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسيحُ عيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجيهاً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبين (آل عمران : 45)
حضرت عیسی کلمة الله است.
و نحن کلمات الله التامات
وَ اللَّهِ مَا لِلَّهِ نَبَأٌ أَعْظَمُ مِنِّي، وَ لَا لِلَّهِ آيَةٌ أَعْظَمُ مِنِّي. (شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج2، ص: 417)
«قال أمير المؤمنين عليّ عليه السّلام: ما للّه آية أكبر منّي». (البرهان في تفسير القرآن، ج3، ص: 15)
وَ أَنَا أَسْمَاءُ اللَّهِ الْحُسْنَى وَ أَمْثَالُهُ الْعُلْيَا، وَ آيَاتُهُ الْكُبْرَى. (مختصر البصائر، ص: 132)
به عبارت دیگر افعل تفضیل در ارتباط با مظاهر صفات خداست نه با خود صفات
مثلا همه موجودات آیت خدا هستند “وفی کل شیء له آیه تدل علی انه واحد” و لکن امیر المؤمنین علیه السلام نشانه بزرگتر عظمت الهی است.
و یا حضرت عیسی کلمة الله است اما امیر المؤمنین علیه السلام کلمه تامه است.
و یا مخلوقات حق تعالی اسماء تکوینی او هستند اما معصومین علیهم السلام اسماء حسنی و تامه او هستند.
البته آنچه گفته شد از سخنان بعضی از بزرگان استفاده می شود و مطلب نیاز به شرح و بسط بیشتری دارد.
