ابو الوَدّاک همدانی گوید: به ابو سعید خُدری (از اصحاب رسول خدا صلّی الله علیه و آله) گفتم:
ّ”وَ اللَّهِ مَا يَأْتِي عَلَيْنَا عَامٌ إِلَّا وَ هُوَ شَرٌّ مِنَ الْمَاضِي وَ لَا أَمِيرٌ إِلَّا وَ هُوَ شَرٌّ مِمَّنْ كَانَ قَبْلَه…”
به خدا سوگند سالی بر ما نمی‌آید، مگر این که از سال قبلش بدتر است و حاکمی نمی‌آید، جز آن که شرورتر از قبلی است!
ابو سعید گفت: شنیدم که رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) هم چنین سخنی می‌فرمود و نیز شنیدم که می‌فرمود: پیوسته احوال شما چنین باشد، تا آن که در فتنه و ظلم به دنیا آیند نسل‌هایی که جز آن را نشناسند و زمین پُر از ظلم و جور شود، در حدّی که کسی قادر به گفتن کلمه “اللّه” نباشد!
آنگاه خدای تعالی مردی از من و عترتم را برانگیزد که زمین را از عدل و داد پُر نماید، چنان که حکّام قبل از او، از ظلم و ستم پُرَش کرده‌اند؛ و زمین گنج‌های پنهانش را برای او خارج سازد و او آن اموال را بی‌حساب و فراوان بین مردم پخش می‌کند، و این در زمانی است که حکومت اسلام مستقر می‌شود.
📚بحارالانوار ج۵۱ ص۶۸
