«کرامات صوفیه گاهی از ارتداد و استخفاف (خوارشمردن) به‌دین و قرآن و مقدمات دینی حاصل می‌شود. چنانکه مکرر شنیده‌ام بعضی از صوفیه با سوزاندن قرآن یا در نجاست انداختن و امثال آن مراتبی کسب می‌کنند»(۱).
«از مرد ثقه معتمدی شنیدم که در چند سال قبل، ملعونی از این اشقیا آمده بود و جمعی مرید دور او جمع بودند و او خبر از غیب می‌داد و مردم بسیاری به او روی آوردند.
تا اینکه عالِم دین‌داری با مؤمنین به آنجا رفته و به مرشد دستور داد که از جای خود برخیزد.
آن عالم دستور داد که زیر پای او را حفر کنید، آنجا بود که مردم دیدند که این مرشد چطور با هتک حرمت به قرآن، به مراتبی رسیده است که خبر از غیب می‌دهد»(۲).
۱و۲. تحفه الاخیار، مولی‌محمد طاهرقمی ص۸۱ و۸۲
