مرحوم حاج شیخ ذبیح الله:
گناه، ظاهری دارد و باطنی.
ظاهرش چه بسا لذت بخش و شیرین است، اما باطنش برخلاف ظاهرش طور دیگری است.(1)
مثلا مال یتیم خوردن باطنش آتش است، یا غیبت باطنش گوشت مردار خوردن است.
لذا کسی که باطن گناه را می بیند با اختیار خودش میل به آن پیدا نمی کند- همان طور که هیچ کس میل به خوردن نجاست ندارد- نه این که میل دارد ولی پیرامون نمی گردد.
و حقیقت عصمت هم همین است که معصوم علیه السلام چون به لطف و فضل الهی باطن و ملکوت گناه و معصیت را می بیند با اختیار خود به طرف آن نمی رود.
ناقل: آسید محسن موسوی(با اندکی تغییر)
(1) همانندمنافق که:
ظاهرش چون گور کافر پر حُلَل باطنش قهر خدا عز و جل
