“أَفْرَدَتْنِي الْخَطَايَا فَلَا صَاحِبَ مَعِي” قسمتی از دعای ۲۱ صحیفه سجادیه
در این جمله دو احتمال وجود دارد:
احتمال اول: گناهان سبب شد که دیگران و خوبان از گِردم بروند.
احتمال دوم: خدایا! عنایات و الطاف معنویت را از من گرفتی، تنها شدم و گناهان مرا تنها کرد، چون دیگر نسیم‌های رحمت به روحم نمی‌وزد و سرمایه‌های معنوی ندارم!
«روزنه‌ای به عبودیت فقیهانه» خاطراتی از مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
