الایمان مبثوث علی الجوارح، ایمان در تمام اعضا و جوارح پخش است، یعنى چه؟ با این كه ایمان امر قلبى است، علم امر قلبى است؟ پخش است در اعضا و جوارح یعنى چه؟
یعنى اعضا و جوارح مظهر ایمانند، یعنى ایمان انسان در اعضا و جوارح بروز مى‌كند، مثل این كه اگر در كوزه آب باشد، در بیرون تراوش دارد، شیره باشد، روغن باشد… الآناء یترشح بما فیه، اگر علم باشد، ایمان باشد، واقعا آدم باور كرده باشد حق را، مطالب را، قهرا در اعضا و جوارح بروز مى‌كند، چشم ایمان دارد بروز مى‌كند، مظهر ایمان است دیگر، دست ایمان دارد، پا ایمان دارد، هر مقدار از اینها اگر كم شد ایمان ناقص است.
پس ایمان بر اعضا و جوارح پخش است؛ یعنى خود ایمان مال قلب است، اما اثرش در اعضا و جوارح ظاهر مى‌شود،
آدم فاسد كه نیت او فاسد است در اعضا و جوارح او بروز مى‌كند! چشمش به اختیارش نیست، دستش به اختیارش نیست، زبانش هم به اختیارش نیست، او قلبش فاسد است، این است كه آثار آن قهرا در اعضا و جوارح بروز مى‌كند!
“از مجموعه بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی”
